Een nacht in de woestijn – Iran

Iran heeft meerdere woestijngebieden waar je met een tour of alleen kunt komen. De hoge zandduinen en de droge temperatuur zijn al reden genoeg om een bezoek te brengen aan een voor mij onbekend landschap. Het was tijdens mijn bezoek aan Iran dat ik voor het eerst een nacht in de woestijn door bracht. Een (nieuw) guesthouse in Varzaneh zorgde voor al het benodigde materiaal en een goed georganiseerde tour. Achteraf een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Lees je mee hoe mijn wilde nacht in de woestijn eruit zag?

Het gastenhuis in Varzaneh

Tussen twee druk bezochte steden Esfahan en Yazd ligt het dorp Varzaneh. Een stop die perfect aansluit bij mijn reisroute door Iran. Met het openbaarvervoer (lees: Oude Mercedes bus) of taxi rij je van Esfahan in anderhalf uur naar het rustige dorp Varzaneh. Een dorp waar de vrouwen in plaats van zwarte een witte chador dragen. Het gebied rondom Varzaneh bestaat uit prachtige gebieden zoals de wetlands, zoutvlaktes en een oude zwarte vulkaan. Tijdens mijn bezoek aan Varzeneh is het nog volop zomer en is het ‘wetland’ gebied zo goed als droog. Met een beetje geluk spot je wildlife, zoals Flamingo’s.

Mijn verblijfplaats, Yasna guesthouse in Varzaneh bestaat nog niet zo lang en werkt hard aan een positieve feedback van haar gasten. In het nieuwe guesthouse ben je te gast bij Mohamed. Mohamed is een enthousiaste goed Engels sprekende host, die zijn gasten het beste van Varzaneh en omgeving wil laten zien. Voor een goede vaste prijs regelt hij een taxichauffeur voor de dag. De taxichauffeur rijdt je vervolgens naar de mooiste natuurplekken in de buurt. Een aantal aanraders rondom Varzaneh zijn het citadel en de zoutvlakten. De woestijn bij Varzaneh is natuurlijk één van de bezienswaardigheden die je met een gids kan bezoeken en tijdens je bezoek NIET mag overslaan.

Een nacht in de woestijn

Met twee tenten, een aantal matrassen en extra dekens rijden we na zonsondergang vanuit Varzaneh richting de woestijn. Na 20min. rijden verlaten we het asfalt en komen we op de zanderige hobbelwegen. Zonder groot licht van de auto zie ik nu al geen hand meer voor ogen. Toch vindt onze gids, tussen twee zandduinen een geschikte plek waar we onze tent kunnen opzetten. In zijn beste Engels probeert hij te zeggen “Dit is de plek waar jullie je tent op zetten en daarna ga ik terug naar Varzaneh. Morgenochtend om 8 uur kom ik jullie weer ophalen”. Met genoeg water en snacks zullen we deze nacht makkelijk overleven.

We zijn een nacht in de woestijn en het voelt na 5 minuten al, als een ultieme ervaring. De duizenden sterren zijn helder en schitteren zo ver ik kan zien in de donkere lucht. Misschien is het uitzicht nog mooier als we één van de duinen beklimmen? Doordat mijn voeten telkens wegzakken in het zand is de klim naar boven zwaarder dan ik dacht. Lichtelijk buitenadem bereik ik de top van de metershoge zandduin. De tent die we zojuist hebben opgezet lijkt honderden meters ver weg.

Een paar duinen verder wordt er overduidelijk een feestje gebouwd. In de verte zie ik autolampen en hoor ik de Iraanse muziek over de duinen klinken. De woestijn is een plek waar de jeugd geniet van misschien dat ene kleine stukje vrijheid. Ik vraag me af of dit misschien de plek is voor de jeugd. Een plek waar de hoofddoek afgaat en er lekker op de muziek wordt gedanst.

Nadat ik een paar uur heb genoten van alle rust om mij heen, is het tijd om af te dalen naar de tent. De temperatuur in de woestijn is inmiddels flink aan het dalen en morgen als de zon opkomt, dan wil ik van de zonsopgang genieten. Met mijn kleren nog aan, en een extra kleed probeer ik mij zo warm mogelijk te houden. Het is niet de kou waardoor ik vanavond niet in slaap val. Een aantal muggen zijn vanavond op mijn Nederlandse bloed uit. Gelukkig val ik een half uur later warm in slaap.

Niet heel veel later word ik alweer wakker van de wekker. Het is nog donker, maar dat zou niet heel lang meer duren. Met een slaperig hoofd loop ik naar één van de duinen tegenover mijn tent. Deze duin lijkt twee keer zo hoog dan de duin van gisteravond. Het zijn mijn benen die nog lui zijn van een paar uur slaap. Dit is het punt waar ik de zonsopgang in de woestijn ga bekijken. Als ik naar beneden kijk zie ik mijn vrienden met net zo veel moeite naar boven lopen. Niet heel veel later komen ze bij me zitten. Samen genieten we van de zon die opkomt over de duinen. Een schaduw valt over de duinen en struiken heen en na een korte tijd wordt de temperatuur langzaam weer aangenaam.

We hebben nog even tijd voor een powernap, voordat onze gids ons weer komt ophalen. Mijn slaap word al snel verstoord. Dit keer zijn het niet de muggen. Het is een patrouilleauto die berg op, berg af over de duinen scheurt. Met een snelheid die ik schat op 50 a60 km/h dendert hij over de duinen en vervolgens glijd hij gecontroleerd weer naar beneden. Op dat moment voel ik mij een enthousiast jongetje van 6, ik wil graag een rondje mee rijden. Engels spreekt deze man niet. Met handen en voeten weet ik mijzelf verstaanbaar te maken en even later seint hij ons naar de auto. We mogen even mee voor een rondje over de duinen.

De 4×4 jeep is duidelijk voor gebouwd en rijdt met gemak door het mulle zand. In het midden op de achterbank, ja dat is waar ik zit. Met twee handen houd ik mij vast aan de twee stoelen voor mij. De één schreeuwt als een bange vrouw en de ander wordt door de auto heen geslingerd. Je kunt je voorstellen dat bij terugkomst onze gids met een verbaasd gezicht stond te wachten. Wat doen die Nederlanders nou?  Deze nacht in de woestijn was precies zoals ik had verwacht. Een prachtige sterrenhemel, de rust en een zonsopgang vanaf de top van de duinen. En die rit over de duinen….dat was gewoon awesome!

Heb jij wel eens in de woestijn geslapen?